Loading
Κάτω από τον υπεραιωνόβιο πλάτανο του κήπου, με την παχιά σκιά και το θαλασσινό αεράκι από τον Πατραϊκά να μας χαρίζουν τη δροσιά τους, τα διακόσια και κάτι χιλιόμετρα που είχαμε διανύσει για να φτάσουμε στο κτήμα της οικογένειας Παρπαρούση, μας φαίνονταν ασήμαντα.
Αν, μάλιστα, η απόσταση από την κόλαση του νέφους μέχρι τη γαλήνη της φύσης είναι τόσο κοντινή, ίσως τελικά η απόδραση να μην είναι και τόσο άπιαστο όνειρο. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτός ο επίγειος παράδεισος βρίσκεται μόλις τέσσερα χιλιόμετρα πριν από την πολύβουη Πάτρα, στο Προάστιο (θέση Μποζαϊτικα), κρυμμένος σχεδόν από τον κόσμο, χάρη σε ένα πράσινο τείχος από πορτοκαλιές, λεμονιές και πανύψηλα κυπαρίσσια. Ο μοναδικός θόρυβος που ταράζει τη γαλήνη είναι, πού και πού, το πέρασμα ενός τρένου. Όλη την άλλη ώρα, ακούς τα πουλιά να συναγωνίζονται σε τρίλιες και φτερουγίσματα.
«Στο βάθος της αυλής μου είμαι διάσημος. Υπάρχουν petites fleurs μέσ’ στην καρδιά μου» Ζορζ Μπρασένς Σαν να τους έγραψε για τον Θανάση Παρπαρούση αυτούς τους στίχους ο… κανταδόρος «Petite fleur» (μικρό λουλούδι), το πρώτο του κρασί,
κι αυτός, ήρεμος κι ευτυχισμένος κάτω από τη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, στο υποστατικό του.
Απόσπασμα από συνέντευξη-παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο www.umami.gr
